عضله های سطحی پشت
عضلات پشت تنه را می توان به سه گروه تقسیم کرد:
- سطحی: در ارتباط با حرکات شانه هستند(عضلات ضمیمه ای نیز می گویند).
- میانی: در ارتباط با حرکات قفسه سینه هستند.
- عمقی: در ارتباط با حرکات ستون مهره ها هستند.
عضلات عمقی منشا جنینی از پشت تنه دارند و به این ترتیب به عنوان عضلات داخلی توصیف می شوند.
عضلات سطحی و میانی منشا جنینی غیر از پشت تنه دارند و به عنوان عضلات خارجی طبقه بندی می شوند.
این مقاله در مورد آناتومی عضلات سطحی پشت تنه، اتصالات، عصب دهی و عملکرد آنهاست.
ماهیچه های سطحی پشت تنه در زیر پوست و فاسیای سطحی قرار دارند. از ستون مهره نشات گرفته و به استخوان های شانه(ترقوه، اسکاپولا و هومروس) متصل می شوند. تمام این عضلات با حرکات اندام فوقانی همراه اند.
عضلات این گروه عبارتند از:
تراپزیوس، لاتیسموس دورسی، لواتور اسکاپولا و رومبوئید ماژور و مینور
عضلات تراپزیوس و لاتیسموس دورسی، نسبت به عضلات دیگر سطحی تر هستند، به گونه ای که تراپزیوس ، عضلات رومبوئید و لواتور اسکاپولا را کامل پوشش می دهد.
تراپزیوس (ذوزنقه ای)
تراپزیوس عضله ای گسترده، مسطح و مثلثی است. عضلات هر طرف یک ذوزنقه را تشکیل می دهند و سطحی ترین عضله ی پشت تنه می باشد.
- اتصالات: الیاف عضلانی از جمجمه، لیگامان پس گردنی و زوائد های خاری مهره های C7-T12 منشا گرفته می شود و به ترقوه، آکرومیون و خار اسکاپولا متصل می شوند.
- عصب دهی: عصب دهی حرکتی این عضله توسط عصب یازدهم جمجمه ای یا همان عصب اکسسوری می باشد. همچنین از فیبرهای عصب نخاعی C3 و C4 عصب حسی دریافت می کند.
- عملکرد: الیاف فوقانی عضله، هنگام ابداکشن اسکاپولا را بالا برده و می چرخانند. الیاف میانی اسکاپولا را رتراکشن (کشش کتف به عقب) و الیاف تحتانی آن را به پایین می کشند.
نکات بالینی
تست عصب زوج یازدهم(اکسسوری)
شایع ترین علت آسیب این عصب، عوامل یاتروژنیک است(یعنی به دلیل یک پروسیجر پزشکی). بخصوص، جراحی هایی مانند بیوپسی غدد لنفاوی گردن یا کانولاسیون ورید ژوگولار داخلی که می توانند باعث ترومای عصب شوند.
برای آزمایش عصب می توان عملکرد عضله تراپزیوس را ارزیابی کرد. این بررسی را می توان با درخواست از فرد برای بالا انداختن شانه هایش انجام داد. از دیگر علائم بالینی آسیب عصب می توان به از دست دادن حجم عضله (muscle wasting)، فلج جزئی استرنوکلوئیدوماستوئید و خط گردن نامتقارن اشاره کرد.
لاتیسموس دورسی
از قسمت تحتانی پشت تنه نشات می گیرد، بطوریکه مساحت وسیعی را پوشش می دهد.
- اتصالات: منشأ گسترده ای دارد؛ از زوائد خاری مهره های T6-T12، کرست ایلیاک، فاسیای توراکولومبار و سه دنده ی تحتانی نشات گرفته است. الیاف عضلانی در نهایت به یک تاندون تبدیل شده و به ناودان بین تکمه ای هومروس متصل می شوند.
- عصب دهی: عصب توراکودورسال
- عملکرد: اکستانسیون، اداکشن و مدیال روتیشن اندام فوقانی است.
لواتور اسکاپولا
عضله ای کوچک و تسمه مانند است که از گردن شروع شده، به پایین رفته و به اسکاپولا متصل می شود.
- اتصالات: از زوائد عرضی مهره های C1-C4 منشا می گیرد و به لبه ی مدیال اسکاپولا متصل می شود.
- عصب دهی: عصب دورسال اسکاپولار (عصب پشتی کتف)
- عملکرد: الویشن(بالا بردن) کتف
رومبوئید
دو عضله رومبوئید وجود دارد: مینور و ماژور. مینور در قسمت فوقانی ماژور قرار گرفته است.
رومبوئید ماژور
- اتصالات: از زوائد خاری مهره های T2-T5 منشا می گیرد و به لبه ی مدیال اسکاپولا در بین خار اسکاپولا و زاویه ی تحتانی متصل می شود.
- عصب دهی: عصب دورسال اسکاپولار (عصب پشتی کتف)
- عملکرد: اسکاپولا را رترکت کرده و می چرخاند (روتیشن).
رومبوئید مینور
- اتصالات: از زوائد خاری مهره های C7-T1 منشا می گیرد و به لبه ی مدیال اسکاپولا، در سطح خار اسکاپولا متصل می شود.
- عصب دهی: عصب دورسال اسکاپولار (عصب پشتی کتف)
- عملکرد: اسکاپولا را رترکت کرده و می چرخاند(روتیشن).
اشتراک گذاری این مطلب
برچسب:عضله های پشت
1 نظر
ممنون واقعا مطالبتون خیلی عالیه