ستون مهره ها

دسته بندی مهره ها

مهره های گردنی

در بدن انسان 7 مهره ی گردنی وجود دارد. این 7 مهره در سه ویژگی مشترک اند:

• زوائد خاری دو شاخ: زوائد خاری این مهره ها در دیستال دو شاخ می شوند.
  • استثنا این مورد شامل دو مهره ی C1 (که زائده ی خاری ندارد) و C7 (که زائده ی عرضی از C2-C6 دراز تر بوده و شاید دو شاخ نشود) می باشد.
• سوراخ های عرضی: در هر زائده ی عرضی دو سوراخ وجود دارد که از طریق آن ها شریان هایی به سمت مغز عبور می کنند.
• سوراخ مهره ای مثلثی شکل

ساختار دو مهره ی گردنی  و  (که به ترتیب اطلس و آکسیس نامیده می شوند) برای حرکت سر اختصاصی شده است.

درباره ی مهره های گردنی بیشتر بخوانید.

مهره های توراسیک

12 مهره ی توراسیک با اندازه ی متوسط و به ترتیب اندازه، از کوچک به بزرگ و از بالا به پایین پشت سر هم قرار گرفته اند. عملکرد اختصاصی آنها متصل شدن به دنده ها و ایجاد قفسه ی سینه است.

هر مهره ی توراسیک 2 عدد نیم رویه ی مفصلی در قسمت فوقانی و تحتانی خود دارد که در هر طرف تنه ی مهره قرار گرفته است. این نیم رویه های مفصلی با 2 دنده ی متفاوت مفصل می شوند.

در زوائد عرضی مهره های توراسیک یک رویه ی دنده ای برای اتصال با تنه ی دنده وجود دارد. برای مثال سر دنده ی 2 با نیم رویه ی تحتانی مهره ی T1 و نیم رویه ی فوقانی مهره ی T2 مفصل می شود، در صورتی که تنه ی دنده ی 2 با رویه ی مفصلی T2 مفصل می شود.

زوائد خاری مهره های توراسیک به صورت مایل به پایین و خلف قرار دارند. بر خلاف مهره های گردنی، سوراخ مهره ای مهره های توراسیک دایره ای هستند.

درباره ی مهره های توراسیک بیشتر بخوانید.

مهره های لومبار

در اغلب انسان ها 5 مهره ی لومبار وجود دارد که بزرگترین مهره های ستون مهره ها هستند. این مهره ها ساختارشان برای تحمل کل وزن تنه اختصاصی شده است.

مهره های لومبار تنه های بزرگی دارند که شبیه شکل لوبیا هستند. این مهره ها بر خلاف سایر مهره ها، سوراخ های عرضی، رویه های دنده ای و زوائد خاری دو شاخ ندارند.

همانند مهره های گردنی سوراخ مهره ای آن ها مثلثی شکل است. زوائد خاری این مهره ها کوتاه تر از مهره های توراسیک هستند و به پایین تر از سطح تنه ی مهره برجسته نمی شوند.

اندازه و جهت گیری این مهره ها به ما اجازه ی دسترسی بالینی به کانال و طناب نخاعی بین مهره های لومبار را می دهد (در مهره های توراسیک این دسترسی ممکن نیست). مثال های این دسترسی شامل بی حسی نخاعی و لومبار پانکچر می باشد.

درباره ی مهره های لومبار بیشتر بخوانید.

ساکروم و کوکسیکس

ساکروم شامل 5 مهره است که به یکدیگر جوش خورده اند. می توان ساکروم را به مثلثی تشبیه کرد که نوکش به پایین نگاه می کند. در دیواره های لترال ساکروم رویه هایی برای اتصال لگن در مفاصل ساکرو ایلیاک موجود می باشد.

کوکسیکس استخوانی کوچک است که به نوک ساکروم متصل شده است. مهره های کوکسیکس قوس مهره ای ندارند، لذا کانال مهره ای هم ندارند.

جدا شدن S1 از ساکروم، لومباریستیشن نامیده می شود، در صورتی که اتصال L5 به ساکروم، ساکرالیستیشن نامیده می شود. این حالت ها ناهنجاری مادرزادی محسوب می شوند.

مفاصل و لیگامان ها

مهره از طریق تنه و رویه های مفصلی شان به یکدیگر متصل می شوند:

1. رویه های مفصلی راست و چپ فوقانی با مهره ی فوقانی مفصل می شود.
2. رویه های مفصلی راست و چپ تحتانی با مهره ی تحتانی مفصل می شود.
3. تنه ی مهره ها به صورت غیر مستقیم با یکدیگر و از طریق دیسک های بین مهره ای مفصل می شوند.

مفصل تنه ی مهره ها از نوع غضروفی است که برای تحمل وزن طراحی شده است. سطوح مفصلی با غضروف هیالن پوشانده شده و به دیسک بین مهره ای متصل گشته اند.

دو لیگامان مفاصل تنه ی مهره ها را مستحکم تر می کند: لیگامان های طولی قدامی و خلفی که در کل طول ستون مهره ها کشیده شده اند. لیگامان طولی قدایم ضخیم بوده و از هایپر اکستنشن ستون مهره ها جلوگیری می کند. لیگامان طولی خلفی ضعیف تر بوده و از هایپر فلکشن جلوگیری می کند.

مفصل های بین رویه های مفصلی، مفاصل رویه ای نامیده می شوند که اجازه ی حرکات خفیف لغزشی بین مهره ها را می دهند. این مفصل ها توسط چندین لیگامان حفاظت می شوند:

• لیگامان فلاووم (زرد): لامینای مهره های همسایه را به یکدیگر متصل می کند.
• لیگامان بین خاری: زوائد خاری مهره های همسایه را به یکدیگر متصل می کند.
• لیگامان فوق خاری: نوک زوائد خاری مهره های همسایه را به یکدیگر متصل می کند.
• لیگامان های بین عرضی:  زوائد عرضی مهره ها را به یکدیگر متصل می کنند.