آپاندیس

آپاندیس لوله ای نازک و با انتهایی بسته است که به انتهای خلفی-داخلی سکوم متصل شده است.

آپاندیس مقدار زیادی بافت لنوفئیدی دارد ولی به نظر می رسد هیچ عملکرد مهمی در بدن انسان ندارد.

در این مقاله به آناتومی آپاندیس، ساختار آناتومی و ارتباط های آن، خون رسانی و عصب دهی و درناژ لنفاوی آن خواهیم پرداخت.

ساختار آناتومیکی و ارتباط ها

آپاندیس از سطح خلفی-داخلی سکوم (cecum) نشات گرفته و توسط مزوآپاندیس (mesoappendix) یک چین مزانتری است، به انتهای ایلئوم (terminal ileum) وصل می شود.

محل قرارگیری انتهای آزاد آپاندیس بسیار متغیر بوده و می توان به 7 دسته، با توجه به ارتباط محل آن با ایلئوم، سکوم یا لگن تقسیم کرد. شایع ترین پوزیشن قرارگیری رتروسکال/خلف سکوم (retrocecal) است. علاوه بر این پوزیشن می توان سایر موقعیت های قرارگیری را با عقربه های ساعت بیان کرد:

• پره ایلئال (Pre-ileal): قدام انتهای ایلئوم، ساعت 1 یا 2.
• پست ایلئال (Post-ileal): خلف انتهای ایلئوم، ساعت 1 یا 2.
• ساب ایلئال (Sub-ileal): موازی با انتهای ایلئوم، ساعت 3.
• لگنی (Pelvic): نزولی به سمت لبه ی لگن، ساعت 5.
• ساب سکال (Subcecal): زیر سکوم، ساعت 6.
• پاراسکال (Paracecal): در کنار لبه ی لترال سکوم، ساعت 10.
• رتروسکال (Retrocecal): پشت سکوم، ساعت 11.

خون رسانی و عصب دهی

منشا آپاندیس میدگات (midgut) دوران جنینی است. به همین خاطر خون رسانی آن توسط عروق مزانتریک فوقانی (superior mesenteric vessels) انجام می شود.

خون رسانی شریانی توسط شریان آپاندیسی (appendicular artery) (که از شریان ایلئوکولیک (ileocolic artery) که شاخه ای از شریان مزانتریک فوقانی است) و درناژ وریدی توسط ورید آپاندیسی انجام می شود. هر دوی این عروق درون مزوآپاندیس قرار دارند.

شاخه های سمپاتیک و پاراسمپاتیک سیستم عصبی خودکار آپاندیس را عصب دهی می کنند. این شاخه ها از شبکه ی مزانتریک فوقانی (superior mesenteric plexus) نشات می گیرند و کنار شریان ایلئوکولیک حرکت می کنند.

فیبرهای آوران سمپاتیک آپاندیس از T10 طناب نخاعی نشات می گیرند و به همین دلیل درد ناشی از التهاب آپاندیس در مرکز شکم احساس می شود.

درناژ لنفاوی

مایع لنفاوی از آپاندیس به درون گره های لنفاوی داخل مزوآپاندیس و گره های لنفاوی ایلئوکولیک (که توسط شریان ایلئوکولیک احاطه می شود) تخلیه می شود.