نخاع توراسیک

نخاع توراسیک(سینه ای) دومین قسمت ستون مهره هاست که بین مهره های گردنی و کمری قرار گرفته است. از 12 مهره تشکیل شده که بین شان دیسک های بین مهره ای قرار گرفته اند.

به همراه استرنوم و دنده ها، نخاع توراسیک ساختار استخوانی قفسه ی سینه را تشکیل می دهد. این سازه ی استخوانی به حفاظت از احشای داخلی کمک می کند.

در این درس نگاهی به استئولوژی مهره های توراسیک، بررسی ویژگی های مهره ها و مفصل های آن ها، خواهیم داشت.

ویژگی ها

مهره های توراسیک 4 ویژگی دارند که آن ها را از سایر مهره ها متمایز می کند:

• تنه ی مهره به شکل قلب است.
• وجود نیم رویه های دنده ای در تنه ی مهره که با سر دنده ها مفصل می شود.
• وجود رویه های دنده ای روی زوائد عرضی که با توبرکل دنده ها مفصل می شوند. رویه های دنده ای فقط در T1-T10 وجود دارند.
• زوائد خاری دراز و متمایل به پایین هستند. این ویژگی ها محافظت از طناب نخاعی را افزایش می دهند و از ورود اشیایی همانند چاقو به داخل کانال نخاعی پیشگیری می کنند.

نیم رویه های دنده ای فوقانی و تحتانی

نیم رویه های دنده ای فوقانی و تحتانی در طرفین تنه ی مهره ها قرار گرفته اند. آن ها از فرورفتگی های پوشیده از غضروف تشکیل شده اند که با سر دنده ها مفصل می شود. نیم رویه ی دنده ای فوقانی با سر دنده ی هم شماره ی خود مفصل می شود و نیم رویه ی دنده ای تحتانی با سر دنده ی تحتانی مفصل می شود.

در اکثر مهره ها(T2-T9) ما نیم رویه ها را مشاهده می کنیم ولی در سایر مهره ها که آتیپیک هستند رویه ها کامل هستند(نیم رویه نیستند).

مهره های آتیپیک

مهره های توراسیک آتیپیک تفاوت هایی در اندازه، محل و تعداد نیم رویه های فوقانی و تحتانی دارند.

• T1 رویه ی فوقانی نیم رویه نیست (کامل است نه نیم) و تنها مهره ای است که فقط با یک دنده مفصل می شود (بقیه ی مهره ها با 2 دنده مفصل می شوند).
• T10 یک جفت رویه ی کامل دارد که با دنده ی 10 مفصل می شود. این رویه ها مابین تنه ی مهره و پدیکل قرار گرفته اند.
• T11 و T12 هر طرف یک جفت رویه ی دنده ای کامل دارند که روی پدیکل ها قرار گرفته اند.

مفصل ها

مفصل های مهره ی توراسیک را می توان به دو دسته تقسیم کرد: آن هایی که در طول ستون مهره ها وجود دارند و آن هایی که فقط در توراکس می توان یافت.

آن هایی که در طول ستون مهره ها وجود دارند:

دو نوع مفصل در طول ستون مهره ها وجود دارد.

بین تنه ی مهره ها:

مهره های همسایه به وسیله ی دیسک های بین مهره ای که از فیبر و غضروف تشکیل شده اند، به یکدیگر متصل شده اند. این نوع از مفصل های غضروفی سمفیز نامیده می شوند.

بین قوس های مهره ای:

از اتصال زوائد مفصلی فوقانی و تحتانی مهره های همسایه به وجود می آید. این مفصل ها سینوویال هستند.

مختص مهره های توراسیک

مفصل های بین مهره ها و دنده ها مختص نخاع توراسیک هستند. برای هر دنده دو مفصل جدا هست: کوستوورتبرال و کوستوترنسورس.

هر مفصل کوستوورتبرال از سر دنده که با اجزای زیر مفصل می شوند، تشکیل می شود:

• رویه ی دنده ای فوقانی مهره ی هم شماره
• رویه ی دنده ای تحتانی مهره ی فوقانی
•  دیسک بین مهره ای که بین دو مهره هست

در این مفصل لیگامان داخل مفصلی سر دنده، سر دنده را به دیسک بین مهره ای متصل می کند. در این مفصل ها فقط اندکی حرکت لغزشی می تواند صورت بگیرد، زیرا اجزای مفصل خیلی به یکدیگر نزدیک هستند.

مفصل های کوستوترنسورس از اتصال زوائد عرضی و توبرکل دنده ی هم شماره به یکدیگر تشکیل می شود. این نوع از مفصل در همه ی مهره های توراسیک به جز T11 و T12 حضور دارند.

لیگامان ها

نخاع توراسیک به وسیله ی تعدادی از لیگامان ها تثبیت شده است

لیگامان هایی که در تمام طول ستون مهره ها وجود دارند

لیگامان های طولی قدامی و خلفی:

لیگامان های درازی که در طول ستون مهره ها کشیده شده اند و تنه ی مهره ها و دیسک های بین مهره ای را پوشش می دهند.

لیگامان فلاووم(زرد):

لامینای مهره های همسایه را به یکدیگر متصل می کند.

لیگامان بین خاری:

زوائد خاری مهره های همسایه را به یکدیگر متصل می کند.

لیگامان فوق خاری:

نوک زوائد خاری مهره های همسایه را به یکدیگر متصل می کند.

(توجه: در نخاع گردنی، لیگامان بین خاری و فوق خاری ضخیم شده و با هم یکی می شوند و لیگامان پس گردنی را تشکیل می دهند.)

مختص نخاع توراسیک

یک تعداد از لیگامان ها مفصل کوستوورتبرال را حمایت می کنند.

لیگامان شعاعی سر دنده:

سر دنده را به تنه ی دو مهره و دیسک بین مهره ای وصل می کند.

لیگامان کوستوترنسورس:

گردن دنده را به زائده ی عرضی متصل می کند.

لیگامان کوستوترنسورس لترال:

از نوک زائده ی عرضی تا توبرکل دنده کشیده می شود.

لیگامان کوستوترنسورس فوقانی:

از مرز فوقانی گردن دنده عبور کرده و به زائده ی عرضی مهره ی فوقانی متصل می شود.