مدیاستینوم میانی

مدیاستینوم قسمت میانی حفره ی توراسیک است که بین دو کیسه ی جنبی قرار گرفته است. اکثر ارگان های توراسیک را دربرگرفته و مانند مجرایی برای عبور ساختار هایی که تلاش می کنند به شکم برسند، عمل می کنند.

از لحاظ آناتومیکی مدیاستینوم توسط خطی فرضی که از زاویه ی استرنال به مهره ی T4 کشیده شده، به دو قسمت تقسیم شده است.

مدیاستینوم فوقانی که از بالای خط فرضی شروع می شود و در دهانه ی فوقانی توراکس پایان می یابد.

مدیاستینوم تحتانی که از پایین خط فرضی شروع می شود و در دیافراگم تمام می شود.

در این درس به آناتومی مدیاستینوم میانی خواهیم پرداخت.

مرز ها

مدیاستینوم میانی توسط ساختار های زیر محدود شده است:

• لترال: پلورای مدیاستینال ریه ها
• قدام: سطح قدامی پریکاردیوم
• خلف: سطح خلفی پریکاردیوم
• سقف: خط فرضی بین زاویه ی استرنال و مهره ی T4
• کف: دیافراگم

احشا

مدیاستینوم میانی بزرگ ترین قسمت مدیاستینوم تحتانی است که قلب، پریکاردیوم، محل دو شاخه شدن تراشه و برونش های اصلی چپ و راست را در خود قرار داده است.

عروق

مدیاستینوم میانی محلی است که عروق بزرگ از آن منشا می گیرد.

آئورت صعودی

اولین قسمت آئورت که از حفره ی آئورتی منشا می یابد. به طرف بالا می رود، از پریکارد فیبروزی خارج شده و وارد مدیاستینوم فوقانی می شود(جایی که به قوس آئورتی تبدیل می شود). از آئورت صعودی دو شاخه جدا می شود: شریان های کرونری چپ و راست.

شریان پولمونری/ ریوی

از این شریان دو شاخه جدا می شود: شریان های ریوی چپ و راست. این شریان خودش کوتاه و قطور است و میزان بسیار زیادی خون از عبور می کند.

وناکاوا‌ی فوقانی

خونی که اکسیژنش را از دست داده از قسمت فوقانی بدن برمی گرداند.

عصب ها

شبکه ی قلبی و اعصاب فرنیک هر دو در مدیاستینوم میانی قرار گرفته اند.

شبکه ی قلبی

شبکه ای از اعصابی که بر روی قلب قرار گرفته اند و حاوی فیبر های سمپاتیک و پاراسمپاتیک می باشند. اعصاب سمپاتیک از ریشه های T1-T4 اعصاب نخاعی و عصب دهی پاراسمپاتیک از عصب واگ تامین می شود. این شبکه به دو قسمت عمقی و سطحی تقسیم می شود.

اعصاب فرنیک چپ و راست

اعصابی مختلط که عصب دهی حرکتی دیافراگم را انجام می دهند. در گردن شروع می شوند و تا مدیاستینوم میانی نزول می کنند تا به دیافراگم می رسند.

لنف

گره های لنفاوی تراکئوبرونشیال در مدیاستینوم میانی قرار گرفته اند. این ها گروهی از گره هایی هستند که با تراشه و برونش های مجرای تنفسی در تماس هستند و در برخی بیماری های خاص بزرگ می شوند. این گره ها از جمع شدن گره های ناف ریه ها تشکیل می شوند. تعدادی از گره ها از اتصال کانال های لنفاوی ظریف به یکدیگر تشکیل شده اند.