استخوان تمپورال

استخوان تمپورال (گیجگاهی) در تشکیل قسمت تحتانی دیواره ی لترال جمجمه نقش دارد. این استخوان قسمت های داخلی و میانی گوش را دربرگرفته و از روی بسیاری از اعصاب کرانیال عبور می کند. قسمت تحتانی این استخوان با مندیبل مفصل شده و مفصل تمپورومندیبولار فک را تشکیل می دهد.

در این مقاله قسمت های مختلف استخوان تمپورال، مفصل ها و نکات بالینی مرتبط را بررسی خواهیم کرد.

ساختار آناتومیکی

استخوان تمپورال از ۵ قسمت تشکیل شده است. اسکواموس (فلسی)، تیمپانیک (صماخی) و پتروماستوئید عمده ی استخوان تمپورال را می سازند و زوائد زایگوماتیک و استایلوئید (نیزه ای) به سمت بیرون برجسته می شوند.

اسکواموس

علاوه بر اسکواموس با نام های اسکواما تمپورالیس، صدفی و فلسی نیز شناخته می شود. بزرگترین قسمت استخوان تمپورال بوده و مسطح و بشقاب مانند است که بالاتر از سایر بخش ها قرار دارد. سطح خارجی استخوان اسکواموس محدبی شکل است و قسمتی از حفره ی تمپورال را تشکیل می دهد.

قسمت تحتانی استخوان اسکواموس منشا عضله ی تمپورالیس می باشد.

این استخوان با استخوان های اسفنوئید در قدام و استخوان پریتال در لترال مفصل می شود.

زائده ی زایگوماتیک

زائده ی زایگوماتیک از قسمت تحتانی اسکواموس نشات گرفته و به قدام برجسته می شود. در قدام این زائده با زائده ی تمپورال استخوان زایگوماتیک مفصل می شود. این دو ساختار، قوس زایگوماتیک (که در اصطلاح عامیانه به نام گونه شناخته می شود) را می سازند.

هر کدام از زوائد زایگوماتیک، در محل اتصال به استخوان تمپورال، توبرکل مفصلی (لبه ی قدامی حفره ی مندیبولار، قسمتی از مفصل تمپورومندیبولار) را تشکیل می دهند.

عضله های جونده (ماضغه) توسط بعضی از فیبر هایش به سطح لترال زائده ی زایگوماتیک متصل می شوند.

تیمپانیک

قسمت تیمپانیک (صماخی) استخوان تمپورال، در زیر اسکواموس و قدام قسمت پتروماستوئید قرار گرفته است.

قسمت تیمپانیک سوراخ شنوایی خارجی را که به مجرای گوش خارجی منتهی می شود، می پوشاند.

زائده ی استایلوئید

زائده ی استایلوئید (نیزه ای) بلافاصله زیر مجرای شنوایی قرار گرفته است. این زائده به عنوان محل اتصالی برای عضلات و لیگامان هایی مانند لیگامان استایلومندیبولار مفصل تمپورومندیبولار عمل می کند.

پتروماستوئید

این قسمت از استخوان تمپورال در تحتانی ترین قسمت قرار دارد. این استخوان را می توان به دو قسمت ماستوئید و پتروس تقسیم کرد. در صورتی که از زاویه ی لترال نگاه کنیم، فقط قسمت ماستوئید قابل مشاهده خواهد بود.

دو قسمت مهم بر روی ماستوئید قرار دارند. اولی زائده ی ماستوئید است. این زائده ی استخوان پشت گوش قابل لمس است و محل اتصال برای بسیاری از عضلات مانند استرنوکلیدوماستوئید می باشد.

قسمت دوم که دارای اهمیت بالینی بسیاری است، سلول های هوایی ماستوئید می باشد. این سلول ها نواحی تو خالی داخل استخوان تمپورال هستند. آن ها به عنوان محلی برای ذخیره ی هوا عمل می کنند که فشار گوش میانی را در صورت اختلال در عملکرد شیپور استاش، تنظیم می کنند. سلول های هوایی ماستوئید می توانند دچار عفونت شوند که به این حالت، ماستوئیدیت گفته می شود.

قسمت پتروس قسمتی هرمی شکل است که در زیر قاعده ی استخوان تمپورال قرار گرفته است. این قسمت گوش داخلی را دربرگرفته است.

اتصالات عضلانی

استخوان تمپورال به عنوان نقطه ی اتصال بسیاری از عضلات عمل می کند. به خاطر نقش داشتن استخوان تمپورال در تشکیل مفصل تمپورومندیبولار (که در اصطلاح عامیانه به عنوان فک شناخته می شود) بعضی از فیبرهای عضلات مسئول جویدن مانند عضله های تمپورالیس و جونده به استخوان تمپورالی متصل می شوند. علاوه بر این، زائده ی ماستوئید قسمتی مهم برای اتصال بسیاری از عضله هاست. بعضی از اتصالات عضلانی مهم در جدول زیر آمده است:

مفصل ها

مهم ترین مفصل استخوان تمپورال با مندیبل است که مفصل تمپورومندیبولار نام دارد.

قسمت اسکواموس استخوان تمپورال با استخوان های اسفنوئید در قدام و پریتال در لترال مفصل می شود.

زائده ی زایگوماتیک استخوان تمپورال با استخوان زایگوماتیک مفصل می شود تا قوس زایگوماتیک (گونه ها) را بسازد.