اسکلت نازال
اسکلت بندی بینی شامل استخوان و غضروف هاییست که همه با هم بینی و سپتوم داخلی بینی را می سازند.
در این مقاله به بررسی آناتومی اسکلت نازال و محتویات آن خواهیم پرداخت.
ساختار آناتومیکی
اسکلت بینی از ۳ نوع بافت تشکیل شده است: استخوان، غضروف و بافت چربی-فیبروزی. با توجه به ساختار بینی می توان آن را به دو قسمت تقسیم کرد: اسکلت خارجی بینی و سپتوم داخلی بینی.
اسکلت خارجی بینی
اسکلت خارجی بینی از حفره های نازال تا قدام صورت کشیده شده است. این اسکلت در بالا توسط استخوان های نازال و ماگزیلاری و در پایین توسط غضروف های هیالن (طرفی، آلار ماژور، آلار مینور و سپتوم غضروفی) ساخته می شود. غضروف های طرفی و آلار ماژور بزرگ ترین غضروف ها بوده و بیشترین نقش را در شکل قسمت تحتانی بینی دارند. تعداد غضروف های آلار متعدد بوده و بین ۳ یا ۴ غضروف در هر طرف متغیر می باشد.
سپتوم داخلی بینی
سپتوم داخلی بینی حفره ی بینی را به دو نوستریل (سوراخ بینی) تقسیم می کند. استخوان های سازنده ی سپتوم بینی را می توان به ۲ گروه تقسیم کرد:
- استخوان های جفتی: نازال، ماگزیلاری و پالاتین
- استخوان های تکی: اتموئید و ومر
علاوه بر استخوان های فوق، غضروف سپتال و ستون مدیال غضروف آلار ماژور نیز در تشکیل سپتوم بینی نقش دارند.
استخوان اتموئید در ساختن قسمت میانی سپتوم بینی نقش دارد. جهت مطالعه ی بیشتر درباره ی این استخوان پیچیده می توانید به مقاله ی اتموئید مراجعه کنید. قسمت های قدامی و خلفی توسط غضروف سپتال و استخوان ومر ساخته شده اند.
کف حفره ی بینی توسط کام سخت تشکیل شده و آن را از حفره ی دهان جدا می کند. کام سخت از استخوان های پالاتین در خلف و زائده ی پالاتین استخوان ماگزیلا در قدام تشکیل می شود. صفحه ی غربالی اتموئید سقف حفره ی بینی را تشکیل می دهد.
نکات بالینی
شکستگی های نازال
به دلیل برجسته بودن اسکلت نازال خارجی، شکستگی های آن بسیار شایع است (شایع ترین شکستگی در صورت). شکستگی ها معمولا در اثر ترومای غیر نافذ به بینی رخ می دهند. یک عارضه ی شایع شکستگی بینی دفورمیتی مادام العمر است که در اثر تخریب استخوان و غضروف به وجود می آید.
اشتراک گذاری این مطلب
