استخوان هومروس
هومروس استخوان دراز اندام فوقانی می باشد که از شانه به سمت آرنج امتداد یافته است.
قسمت پروگزیمال هومروس با حفره گلنوئید استخوان کتف مفصل گلنوهومرال را تشکیل می دهد. و قسمت دیستال آن در مفصل آرنج با سر استخوان رادیوس و بریدگی قرقره ای استخوان اولنا مفصل می شود.
در این مقاله ما نگاهی به آناتومی هومروس، لندمارک های استخوانی و نکات بالینی خواهیم داشت.
لندمارک های پروگزیمال
پروگزیمال هومروس از سر و گردن آناتومیکی، گردن جراحی، تکمه های کوچک و بزرگ و شیار بین تکمه ای تشکیل شده است.
انتهای فوقانی هومروس شامل سر می باشد که رو به سمت داخل، بالا و عقب دارد و از تکمه های کوچک و بزرگ به وسیله گردن آناتومیکی جدا شده است.
تکمه بزرگ در لترال هومروس واقع شده و دارای سطوح قدامی و خلفی است. این تکمه محلی برای اتصالات سه عضله روتاتور کاف (سوپرا اسپایناتوس، اینفرا اسپایناتوس و ترس مینور) می باشد که به ترتیب به رویه های مفصلی فوقانی، میانی و تحتانی که بر روی تکمه بزرگ واقع شده اند، متصل می شوند.
تکمه کوچک، کوچک تر و مدیال تر می باشد. این تکمه فقط دارای یک سطح قدامی است که محل اتصال آخرین عضله روتاتور کاف یا همان ساب اسکاپولاریس می باشد.
جداکننده ی این دو تکمه یک شیار عمیق است که به عنوان شیار بین تکمه ای شناخته می شود. تاندون سر بلند عضله دوسر بازو که از مفصل شانه شروع شده، در امتداد این شیار حرکت می کند.
انتهای پروگزیمال هومروسلبه های شیار بین تکمه ای لب (lip) نامیده می شود. عضلات پکتورالیس ماژور، ترس ماژور و لاتیسموس دورسی بر روی لب های شیار بین تکمه ای قرار دارند. می توان این مجموعه را با کلید جمله ی a lady between two majors به خاطر سپرد. عضله لاتیسموس دورسی به فضای میان عضله ترس ماژور در لب مدیال و پکتورالیس ماژور در لب لترال متصل می شود.
گردن جراحی، درست از دیستال تکمه ها به سمت تنه هومروس امتداد می یابد. در این قسمت، عصب آگزیلاری و عروق سیرکومفلکس بازویی در مقابل استخوان حرکت می کنند.
اتصالات عضلانی هومروسنکات بالینی
شکستگی گردن جراحی
گردن جراحی هومروس یک محل شایع شکستگی هست که معمولاً به علت ضربه مستقیم به ناحیه یا افتادن در حالت دستان باز اتفاق می افتد.
ساختارهای عصبی عروقی حیاتی که در معرض خطر هستند عبارتند از عصب آگزیلاری و شریان سیرکومفلکس خلفی.
عصب آگزیلاری اگر آسیب ببیند سبب فلج عضله دلتوئید و ترس مینور خواهد شد و انجام ابداکشن اندام آسیب دیده برای فرد مصدوم دشوار خواهد بود. این عصب همچنین پوست سراسر ناحیه دلتوئید را عصب دهی می کند (ناحیه regimental badge) و بنابراین حس این ناحیه ممکن است از دست برود.
شکستگی گردن جراحی هومروستنه (شفت) هومروس
تنه هومروس محل اتصال عضلات مختلفی است. در برش عرضی، قسمت پروگزیمال به صورت گرد و قسمت دیستال به صورت مسطح دیده می شود.
در طرف لترال تنه هومروس یک ناحیه خشن قرار دارد که محل اتصال عضله دلتوئید است. به این ناحیه توبروزیتی دلتوئید یا برجستگی دلتوئید می گویند.
شیار رادیال (یا همان شیار اسپیرال/چرخشی) یک فرورفتگی کم عمق است که به صورت مورب روی سطح خلفی هومروس موازی با برجستگی دلتوئید حرکت می کند. عصب رادیال و شریان پروفوندا براکئی در درون این شیار قرار دارند.
شفت هومروسعضلات زیر در ناحیه شفت به هومروس متصل می‌شود:
- در قدام: عضلات کوراکوبراکیالیس، دلتوئید براکیالیس و براکیورادیالیس
- در خلف: سرهای مدیال و لترال عضله سه سر( شیار رادیال خاستگاه آن ها را مشخص می کند)
اتصالات عضلانی هومروسنکات بالینی
شکستگی قسمت میانی تنه هومروس (مید شفت)
در شکستگی قسمت میانی هومروس احتمال آسیب به عصب رادیال و شریان پروفوندا براکئی را وجود دارد. (چرا که آنها به صورت تنگاتنگ در مجاورت هم در درون شیار رادیال قرار دارند.)
عصب رادیال اکستانسور های مچ را عصب دهی می کند. در مواقع آسیب به این عصب (خواه مستقیماً یا به دنبال تورم بافت های مجاور)، اکستانسور ها دچار فلجی خواهند شد که سبب ناتوانی در اکستنشن مچ دست می شود که به افتادگی مچ معروف است.
همچنین می تواند سبب فقدان حس در سراسر سطح خلفی (دورسال) دست و سطح پشتی انتهای پروگزیمال سه و نیم انگشت لترال شود.
شکستگی تنه ی هومروسناحیه دیستال
کناره های لترال و مدیال دیستال هومروس، لبه های سوپراکوندیلار مدیال و لترال را تشکیل می دهد. لبه سوپراکوندیلاری لترال خشن تر می باشد و خاستگاه عمده عضلات اکستانسور ساعد می باشد.
بلافاصله در دیستال لبه سوپراکوندیلار، برآمدگی اکسترا کپسولار استخوان قرار دارد که به اپی کندیل های مدیال و لترال معروف هستند که هر دو در آرنج قابل لمس هستند. اپی کندیل مدیال بزرگتر است و بیشتر از اپی کوندیل لترال، به سمت دیستال استخوان امتداد می یابد. عصب اولنار از شیار واقع در نمای خلفی اپی کوندیل مدیال، در جایی که قابل لمس است، عبور می کند.
در دیستال استخوان قرقره ای (trochlea) در سمت مدیال واقع شده و به سمت سطح خلفی استخوان امتداد می یابد. در لترال قرقره ای، کاپیتولوم قرار دارد که با رادیوس مفصل می شود.
همچنین در قسمت دیستال هومروس، سه فرورفتگی واقع شده که با نام های کورونوئید، رادیال و حفره اولکرانون شناخته می شوند. این فرورفتگی ها استخوان های ساعد را هنگام فلکشن و اکستنشن در مفصل آرنج جای می دهند.
انتهای دیستال هومروسمفاصل
ناحیه پروگزیمال هومروس با حفره گلنوئید اسکاپولا برای تشکیل مفصل گلنوهومرال مفصلی می شود که به مفصل شانه معروف است.
در دیستال، در مفصل آرنج، کاپیتولوم هومروس با سر استخوان رادیوس و قرقره ای هومروس با بریدگی قرقره ای استخوان اولنا مفصل می‌شود.
نکات بالینی
شکستگی سوپراکندیلار
شکستگی سوپراکندیلار، شکستگی دیستال هومروس درست در بالای مفصل آرنج می باشد. این شکستگی مشخصاً به صورت عرضی یا مورب است و مکانیسم شایع این شکستگی افتادن با دستان باز می باشد. این نوع شکستگی در کودکان شایع‌تر از بزرگسالان است.
در این نوع شکستگی شریان براکیال می‌تواند آسیب ببیند؛ چه به صورت مستقیم و چه با ادم بافت های اطراف به دنبال تروما. در نتیجه عدم خون رسانی می تواند باعث ایسکمی انقباضی ولکمن شود(موجب فلکشن ناخواسته دست می شود؛ چرا که عضلات فلکسور فیبروتیک و کوتاه شده اند).
همچنین می تواند آسیب به عصب بین استخوانی قدامی (که شاخه ای از عصب مدین می باشد)، عصب اولنار و عصب رادیال ایجاد شود. تست سالم بودن عصب بین استخوانی قدامی را می توان بوسیله درخواست از بیمار برای نشان دادن علامت لایک 👍 انجام دهد. این تست برای نشان دادن میزان ضعف فلکسور پولیسیس لونگوس می باشد.
نوعی طبقه بندی که به طبقه بندی گارتلند مشهور است، برای این شکستگی به کار می رود:
- نوع ۱: به مقدار خیلی کم جابجا شدگی وجود دارد.
- نوع ۲: جابجا شدگی بدون آسیب کورتکس خلفی.
- نوع ۳: به طور کامل قطعات شکستگی جدا شده است.
نوع یک به درمان کنسرواتیو و گچ گیری ناحیه فوقانی آرنج پاسخ می دهد در حالی که نوع ۲ و ۳ مشخصا به فیکساسیون باز(طی جراحی) بوسیله سیم های k-wires نیازمندند.
شکستگی سوپراکوندیلار هومروساشتراک گذاری این مطلب
برچسب:استخوان های اندام فوقانی
