استخوان تیبیا (درشت نی)

استخوان تیبیا یا همان درشت نی مهم ترین استخوان ساق پا می باشد. این استخوان بعد از فمور بزرگترین استخوان بدن بوده و نقش بسیار مهمی در حمل وزن کل بدن دارد.

در این مقاله به آناتومی تیبیا، لندمارک های استخوانی، مفصل ها و نکات بالینی آن خواهیم پرداخت.

پروگزیمال

پروگزیمال تیبیا توسط کندیل های مدیال و لترال عریض گشته است تا توان بیشتری برای تحمل وزن بدن داشته باشد. این کندیل ها یک رویه ی مسطح به نام پلاتوی تیبیا ایجاد می کنند. این ساختار با کندیل های فمور مفصل شده و اتصال اصلی مفصل زانو را تشکیل می دهد.

بین کندیل ها ناحیه ای به نام برجستگی اینترکندیلار وجود دارد که در هر دو طرف به سمت بالا برجسته شده و توبرکل های اینترکندیلار مدیال و لترال را تشکیل می دهد. این ناحیه محل اصلی اتصال لیگامان ها و منیسک های زانوست. توبرکل های اینترکندیلار تیبیا با حفره ی اینترکندیلار فمور مفصل می شوند.

تنه

تنه ی تیبیا مثلثی شکل است و ۳ لبه و ۳ سطح دارد: قدامی، خلفی و لترال. برای جلوگیری از ازدیاد مطالب در ادامه فقط به لبه ها و سطوحی که از لحاظ آناتومی و بالینی مهم هستند، پرداخته شده است:

• لبه ی قدامی: از روی پوست و زیر سطح قدامی ساق پا می توان آن را لمس کرد. سطح پروگزیمال لبه ی قدامی توسط توبروزیته ی تیبیا (محل اتصال لیگامان پاتلا) مشخص می شود.
• سطح خلفی: توسط یک برآمدگی استخوانی که خط سولئال مشخص می شود. این خط که منشا قسمتی از عضله ی سولئوس (عضله ی نعلی) می باشد، در جهت تحتانی-مدیال نزول کرده و با لبه ی مدیال تیبیا تبدیل به یک خط می شوند(مخلوط شده و یک خط را تشکیل می دهند). معمولا یک شریان خونرسانی کننده در پروگزیمال خط سولئال وجود دارد.
• لبه ی لترال: همچنین با نام لبه ی بین استخوانی نیز شناخته می شود. این لبه محل اتصال غشای بین استخوانی بوده و تیبیا و فیبولا را به یکدیگر متصل می کند.