پستان ها

پستان ها ساختار های زوجی هستند که در دیواره ی توراسیک قدامی، در ناحیه ی پکتورال واقع شده اند. آن ها در هر دو جنس زن و مرد وجود دارد اما در زنان در دوره ی بلوغ بیشتر برجسته می شوند.

در زنان پستان ها دربردارنده ی غدد پستانی (غدد فرعی در سیستم تولید مثل زن) است. غدد پستانی ساختار کلیدی درگیر در تولید شیر هستند.

در این مقاله به آناتومی سینه ها، ساختارشان، عصب دهی، خونرسانی و نکات بالینی می پردازیم.

توجه: در این مقاله به ساختار سینه ها در خانم ها می پردازیم.

آناتومی سطحی

پستان در دیواره ی قفسه ی سینه قدامی قرار گرفته است. به صورت عرضی از لبه ی استرنوم تا خط مید آگزیلاری و به صورت طولی بین دومین و ششمین غضروف بین دنده ای کشیده شده است.

پستان را می توان متشکل از دو ناحیه در نظر گرفت:

• بدنه ی دایره ای: بزرگترین و برجسته ترین قسمت پستان
• دم آگزیلاری: قسمت کوچکتری که در کنار لبه ی تحتانی و لترال عضله ی پکتورالیس ماژور و به طرف حفره ی آگزیلاری قرار گرفته است.

در مرکز پستان نیپل قرار گرفته است که عمدتا از الیاف عضله ی صاف تشکیل شده است. اطراف نیپل منطقه ی رنگدانه ای از پوست است که آرئول نام دارد. غدد سباسه ی فراوانی در آرئول وجود دارد (در طول بارداری بزرگ می شوند و یک ماده ی روغنی را ترشح می کنند که به عنوان لوبریکانت محافظی برای نیپل عمل می کند) .

ساختار های آناتومیکال

پستان از غدد پستانی که توسط یک بافت پیوندی استروما احاطه شده، تشکیل شده است.

غدد پستانی

غدد پستانی غدد عرق تغییر یافته ای هستند. آن ها از یک سری مجرا و لوبول های ترشحی (۱۵-۲۰ عدد) تشکیل شده اند.

هر لوبول متشکل از آلوئول های زیادی است که توسط یک مجرای لاکتی فروس درناژ می شود. این مجاری در نیپل همگرا می شوند، مانند میله های چرخ.

بافت پیوندی استروما 

بافت پیوندی استروما یک ساختار حمایتی است که غدد پستانی را احاطه کرده است که یک جزء فیبروز  و یک جزء چربی دارد.

استرومای فیبروزی برای تشکیل لیگامان های ساسپنسوری (کوپر) متراکم می شوند. این لیگامان ها دارای دو عملکرد اصلی هستند.

• پستان را به درم و فاسیای پکتورال واقع شده در زیر آن متصل و ایمن می کند.

• لوبول های ترشحی پستان را جدا می کند.

فاسیای پکتورال

پایه ی پستان بر روی فاسیای پکتورال قرار گرفته است (یک صفحه ی مسطح از بافت پیوندی که در ارتباط با عضله ی پکتورالیس ماژور است)، این پایه به عنوان نقطه ی اتصالی برای لیگامان ساسپنسوری فعالیت می کند.

یک لایه ای از بافت پیوندی شُل بین پستان و فاسیای پکتورال وجود دارد (به عنوان فضای خلف پستانی شناخته می شود). این یک فضای بالقوه ایست که در جراحی پلاستیک و ترمیمی استفاده می شود.

خونرسانی

خونرسانی به سطح مدیال پستان از طریق شریان توراسیک داخلی که شاخه ای از شریان ساب کلاوین است، انجام می شود.

قسمت لترال پستان از ۴ رگ خون دریافت می کند:

• شاخه های لترال توراسیک و شاخه های توراکوآکرومیال: از شریان آگزیلاری منشا می گیرند.
• شاخه های لترال مامری: از شریان اینترکوستال خلفی (که خود از شریان آئورت گرفته می شود) منشا می گیرد. این شریان ها سمت لترال پستان در دومین سومین و چهارمین فضای بین دنده ای خونرسانی می کند.
• شاخه ی مامری: از شریان اینترکوستال قدامی منشا می گیرد.

ورید های پستان با شریان ها مطابقت دارد و به ورید های آگزیلاری و توراسیک داخلی درناژ می شوند.

درناژ لنفاوی

درناژ لنفاوی پستان به علت نقشی که در متاستاز سلول های سرطانی پستان دارد، دارای اهمیت بالینی است.

سه گروه از گره های لنفاوی که لنف را از بافت پستان دریافت می کنند، وجود دارد:

 گره های آگزیلاری (۷۵%)، گره های پارا استرنال(۲۰%) و گره های بین دنده ای خلفی (۵%)

پوست پستان نیز درناژ لنفاوی دریافت می کند:

پوست: به گره های آگزیلاری، سرویکال عمقی تحتانی و اینفراکلاویکولار تخلیه می شود.

نیپل و آرئول: به شبکه ی لنفاوی ساب آرئولار تخلیه می شود.

عصب دهی 

پستان توسط شاخه های پوستی قدامی و لترال چهارمین تا ششمین اعصاب بین دنده ای عصب دهی می شود. این اعصاب شامل هر دو فیبرهای عصبی حسی و اتونوم هستند (فیبرهای اتونومیک تنظیم کننده ی عضلات صاف و عروق خونی است).

به این مساله باید توجه کرد که این اعصاب ترشح شیر را کنترل نمی کنند. این فرایند با هورمون های پرولاکتین که از هیپوفیز قدامی ترشح می شود، تنظیم می گردد.